Grota lodowa ze ścieżką edukacyjną po Lodowcu Rodanu, sklep z pamiątkami i bar z przekąskami są czynne codziennie.
Godziny otwarcia groty:
od poniedziałku do piątku 10:00 – 18:00. (ostatnie wejście o godz. 17.30),
sobota/niedziela 9.30 – 19.00 (ostatnie wejście o 18.30).
Nie jest wymagana rezerwacja.
Bilety on-line nie są dostępne.
W przypadku złej pogody możliwe krótkotrwałe zmiany.
Lodowiec Rodanu, Grota Lodowa – bilety :
- Dorośli 9 CHF
- Dzieci do lat 5 bezpłatnie
- Dzieci od 5 do 16 lat 6 CHF
Psy są dozwolone
Sprzedaż biletów wyłącznie na miejscu, bez konieczności rezerwacji
Czas zwiedzania: ok. 1/2 godziny
Grota lodowcowa Rodanu –
Grota znajduje się na wysokości prawie 2300 m n.p.m. Jeszcze do około 1830 roku, przy ujściu lodowca istniała naturalna grota. W kolejnych latach zaczęto kopać groty na potrzeby turystyczne. Do około 1885 roku groty kopano po prawej stronie strumienia Lodowca Rodanu, a od tego czasu wkopywano je w lewą stronę czoła lodowca. Przed przełomem wieków, wraz z cofaniem się lodowca, dolna grota przestała istnieć. Co najmniej od 1894 r. grota w Belwederze była wielokrotnie wcinana w lodowiec, co wymagało dużego wysiłku.
W swojej strefie ablacji lodowiec Rodanu jest lodowcem o klimacie umiarkowanym, dlatego też temperatura tamtejszego lodu wynosi około 0°C. Taka jest również temperatura w grocie lodowej wczesnym rankiem. W gorące letnie dni, kiedy wielu zwiedzających podziwia grotę, a ciepłe powietrze napływa do groty przez różne pęknięcia i dziury, temperatura ta może wzrosnąć do 4 – 5° C. Więc koniecznie trzeba mieć coś ciepłego na sobie! Zatokowcy – pamiętajcie o czapce!!!
Lód groty ma 200 – 300 lat, co można oszacować na podstawie corocznego ruchu lodowca. Zatem nawet „wieczny lód” jednego z największych lodowców alpejskich ma tak naprawdę stosunkowo krótkie życie.
We wnętrzu groty można zaobserwować nawarstwianie się lodu. Podobnie jak słoje w pniu drzewa, ułożone warstwy lodu w lodowcu wskazują na historię jego wzrostu. Jednakże warstwy te mogą zostać zdeformowane przez ruch lodowca, ponieważ lód dopasowuje się do kształtu dna lodowca. Warstwy lodu są często oddzielone bardzo cienkimi pasmami cząstek pyłu i pyłków, które osadzają się głównie latem i jesienią, pod koniec okresu ablacji, kiedy otoczenie lodowca nie jest ukryte pod śniegiem. Podobnie można znaleźć pojedyncze ziarna lodu, a także kuliste lub w kształcie łezki wtrącenia powietrza o średnicy do jednego lub więcej milimetrów. Lód zawierający mało powietrza wygląda na niebieski, natomiast ten z dużą ilością powietrza wygląda na biały. (źródło: www.gletscher.ch/glaziologie/)
Punkt widokowy na jezioro lodowcowe przy Lodowcu Rodanu
Oprócz odwiedzin w lodowej grocie można też przejść się do punktu widokowego zlokalizowanego na lewo od groty, tuż przy brzegu jeziora i wodospadu zapoczątkowującego rzekę Rodan.
Wracając warto zatrzymać się na tarasie widokowym w budynku restauracji, gdzie można obejrzeć historyczne zdjęcia miejsca, w którym się znajdujemy. Porównanie ich z aktualnym widokiem pozwala wyobrazić sobie jak wiele lodu ubyło i jak bardzo Lodowiec Rodanu cofnął się i skurczył przez ostanie 120 lat.
Chciałabym dodać jeszcze jedną, dość istotną dla nas sprawę. Wizyta w tym miejscu była dla nas bardzo emocjonująca – z jednej strony nowe doświadczenie wywołuje ekscytację i radość, z drugiej widok koców zabezpieczających lodowiec, kapiąca nieustannie woda, upał jaki nam doskwierał i widok gołych, odkrytych przez lód skał wywołał w nas obojgu głęboki smutek nad kruchością takiego miejsca i niezaprzeczalnie zmianą klimatu. A fakt, że gdy wrócimy tu kiedyś i zobaczymy tego lodowca jeszcze mniej spowodowało wyjechaliśmy z tego miejsca bardziej podłamani niż podekscytowani. Bardzo jesteśmy ciekawi co Wy czujecie bywając w takich „ulotnych” miejscach. I gdzie doświadczyliście podobnych emocji. Podzielcie się w komentarzu.