Na Maderze znajdziemy dziesiątki punktów widokowych, tzw. „miradouro”. I w zasadzie cały pobyt na Maderze spędza się jeżdżąc od widoku do widoku. My dziś zabieramy was do jednego z takich miejsc na wyspie – Vereda dos Balcões , które trzeba odwiedzić, gdyż łączy ono w sobie dwie wyjątkowe maderskie atrakcje: lewadę i niesamowity widok na zielone szczyty gór porośnięte unikatowym lasem wawrzynolistnym, osnute gęstymi chmurami.
Lewada PR11 ma długość w obie strony ok. 3 km. Jest więc krótką i łatwą do przejścia lewadą.
Wszystko zależy od tempa marszu i czasu spędzonego na balkonie widokowym. Nam spacer zajął łącznie 2h, ale wyjątkowo długo siedzieliśmy na balkonie. Czemu? Czytaj dalej :D.
Lewada PR11 Vereda dos Balcões leży w obrębie Parque Natural da Madeira (PNM), a dokładnie strefy „Zona de proteção especial da Laurissilva da Madeira”. Jest to obszar lasu wawrzynowego stanowiącymi rdzenny, pierwotny las Madery. Ten zimozielony las uważany jest za relikt trzeciorzędu (czyli ma ok. 20 milionów lat!). Zajmuje powierzchnię około 15 000 hektarów, co odpowiada 20% powierzchni Madery. Las wawrzynowy jest typem wilgotnego subtropikalnego lasu, z drzewami z rodziny Lauraceae. Typ ten rozpowszechniony jest w Makaronezji – regionie, który obejmuje archipelagi Madery, Azorów, Wysp Kanaryjskich i Wysp Zielonego Przylądka. Ze względu na swoją unikalność i bezcenną wartość przyrodniczą, w 1999 roku obszar lasów wawrzynowych Madery został uznany przez UNESCO za światowe dziedzictwo natury, jedyne takie w Portugalii.
Nie.
Nie.
Tak.
Auto zostawiamy na bezpłatnym parkingu niedaleko wejścia na szlak PR11 Vereda dos Balcões (lokalizacja na końcu artykułu) i ruszamy na spacer.
Jeśli wybierzecie się tu w deszczowy dzień – co nie jest trudne do realizacji :D, to możecie spodziewać się błota na ścieżce. My byliśmy dodatkowo po dość sporych wichurach, więc mijaliśmy po drodze połamane gałęzie.
Po drodze możemy zatrzymać się na kawę lub coś przekąsić w Snack Bar Flor da Selva.
Mijamy też opuszczony budynek po tutejszym barze.
Na szlaku do punktu widokowego mijamy też miejsca, gdzie widoczne są dowody na to, że chodzimy po wulkanie. Podobne formacje skalne zobaczymy w wielu miejscach na Maderze. Przypominają one bazaltowe „organy” jakie możemy zobaczyć m.in. na Islandii, w Czechach, a także w… Polsce! Tak! Jeśli interesują cię takie przyrodnicze ciekawostki koniecznie sprawdź wpis: „Kraina wygasłych wulkanów w Polsce”
W końcu dochodzimy do naszego celu spaceru – balkonu z widokiem na maderskie góry.
Balkon jest dość spory, a na jego tyłach znajduje się skała z dodatkowym punktem widokowym na balkonowy punkt widokowy :D.
Przy dobrej widoczności (czyli nie takiej, którą mieliśmy my :D) można tu zobaczyć centralny łańcuch górski, najwyższe szczyty wyspy:
Można tu też zobaczyć ptaki takie jak: zniczka maderskiego (Regulus ignicapillus maderensis) – najmniejszego ptaka lasu maderskiego, ziębę (Fringilla Frigilla maderensis), pliszkę górską (Motacilla cinerea schmitzi), kosa (cabreae Turdus merula), rudzika (Erithacus rubecula), myszołowa (Buteo buteo harteti) lub bardzo rzadkiego gołębia maderskiego (Columba trocaz).
Nam udało się spędzić dłuższą chwilę na obserwacjach stadka zięb! 😀
A później dołączył do nas inny obywatel Madery, równie absorbujący uwagę :D. Przez chwilę był nawet większą atrakcją balkonu niż maderskie krajobrazy zakryte gęstymi chmurami.
Jednym z charakterystycznych obiektów widzianych z balkonu jest Elektrownia Fajã da Nogueira.
Swoją działalność elektrownia wodna rozpoczęła w 1971 r. Elektrownia działa w ścisłej „współpracy” z tutejszą przyrodą. Lasy laurowe Laurisilva „produkują” chmury, z których pada obficie deszcz zasilając strumienie górskie i lewady, a te umożliwiają elektrowni i tamie wytwarzanie prądu z siły przepływającej rzeki.
Droga powrotna, to po prostu przejście tego samego odcinka szlaku, tylko w odwrotnym kierunku.
Auto można zostawić na parkingu tuż obok tutejszych sklepów i restauracji. My zaparkowaliśmy bezpłatnie tutaj (GPS: 32.735149511533194, -16.886427426604325) :
Po tym niezbyt długim spacerze wybraliśmy się na „co nieco” do tutejszej restauracji Ribeiro Frio Restaurant.
Usiedliśmy przy oknie, za którym rosła olbrzymia paproć drzewiasta.
Zamówiliśmy po kanapce (polecam tę ze stekiem i jajkiem!) i świeżo wyciskanym soku, którym na wyspie opijaliśmy się zdecydowanie częściej niż ponchą :D.
Jedzenie było pyszne, sok jak zwykle również. Sama ekipa obsługująca trochę bez życia i bez specjalnego kontaktu z klientami, ale miejsce na przegryzienie czegoś dobrego z miły widokiem – polecamy:).
Jeśli ten wpis się Tobie spodobał, to będzie nam mega miło, gdy zostawisz komentarz. A jeśli uważasz, że wpis warto pokazać światu dalej będzie super, gdy go udostępnisz na swoim Facebooku, Twitterze lub Instagramie:)
Ponadto zachęcamy, abyś obserwował nas na naszych kanałach społecznościowych, aby żaden nowy wpis Cię nie ominął:)
W tym miejscu można siedzieć godzinami i oglądać spektakl, jaki natura przedstawia każdego dnia.
Jeden z najpiękniejszych widoków na unikatowe Dolomity, który trzeba zobaczyć na własne oczy!
Taormina, perła Sycylii, w urokach której rozkochał nas serial "Biały Lotos". Dlaczego? Sami zobaczcie...
Kościelna dzwonnica zatopiona w alpejskim jeziorze, to cel naszej kolejnej wyprawy rowerowej!
Kąpiel w gorącym, dzikim źródle z widokiem na las? Czasem niczego więcej do szczęścia nie…
Wędrówka tymi wąwozami przeniesie Was w magiczne, pełne przyrody i przygód miejsce.
This website uses cookies.
View Comments