Levada do Moinho, Levada de Moinho czy Levada Nova na Maderze? W internecie znajdziecie informacje o szlaku, który jest błędnie „lokalizowany”. Ja już wszystko wiem i w dzisiejszym wpisie dzielę się z Wami tym, co ustaliłam oraz naszą relacją ze spaceru tą piękną maderską lewadą.
Tak jak wspomniałam we wstępie, w internecie znajdziemy wiele mylnych lokalizacji lewady, o nazwie Moinho, czyli „młyn”.
A to przez fakt, że na Maderze mamy co najmniej 2 lewady o tej samej nazwie. Sami popatrzcie:
Jedna lewada znana pod nazwą Levada do Moinho PR7 znajduje się na północnym zachodzie Madery:
a druga to Levada Moinho, którą znajdziemy na południowym zachodzie Madery:
My zrealizowaliśmy nasz treking tą drugą lewadą i łączy się ona w pętlę z Lewadą Nova:
Wędrówkę Levadą Moinho i Levadą Nova najlepiej zacząć z parkingu obok kościoła Igreja da Lombada da Ponta do Sol (GPS: 32.689658916386016, -17.092344106625696) w miejscowości Ponta do Sol.
Znajduje się tutaj duży parking samochodowy, ubikacje oraz wejście na szlak.
Szlak biegnący dwoma maderskimi lewadami: Levada Moinho i Levada Nova ma łączną długość ok. 8,5 km
Wędrówkę rozpoczynamy za kościołem. Od razu wchodzimy na lewadę i widzimy spektakularny widok na pobliską dolinę. Spacer rozpoczyna się na wąskiej, gruntowej drodze wzdłuż lewady.
Po kilku minutach dochodzimy do schodów prowadzących w górę – w tym miejscu możemy podjąć decyzję, w jakim kierunku chcemy zrobić pętlę. My zdecydowaliśmy, że pójdziemy dołem (Moinho), a wrócimy górą (Nova). Minęliśmy schody i ruszyliśmy dalej, przed siebie.
Szlak jest w zasadzie płaski. Momentami bywa wąsko i stromo, ale jeśli nikogo nie mijamy z naprzeciwka, to bardzo wygodnie się nim spaceruje.
Widoki za każdym zakrętem są ciekawe. Mijamy rośliny, drzewa, krzewy.
W pewnym momencie dochodzimy do miejsca, gdzie rosną eukaliptusy. To inwazyjny gatunek, który porasta dużą część Madery. Eukaliptusy mają w sobie dużo olejków i potrafią dokonywać samozapłonów powodując pożary.
Wędrując lewadą dochodzimy do ogromnych głazów porośniętych mchem, zlokalizowanych nad jedną z wodnych kaskad, po której przejdziemy. Osoby z lękiem wysokości mogą mieć pewien problem w tym miejscu.
Tuż obok znajdują się kamienne siedziska i wnęka na grilla – idealne miejsce na odpoczynek i piknik! 🙂
W końcu dochodzimy do schodów, którymi wspinamy się na Levadę Nova. Schodów jest niewiele, więc nie martwcie się o kondycję :).
Po wejściu na górną lewadę, rozpoczynamy spacer w powrotnym kierunku.
Przechodzimy wzdłuż lewady. Mijamy odcinki, na których ze ścian nad nami leje się woda – warto mieć na sobie sztormiak lub płaszcz przeciwdeszczowy.
Dochodzimy do naszego celu wycieczki – wodospadu nad lewadą. Przejście pod wodospadem przypomina mi trochę wejście za kultowy wodospad na Islandii. Choć woda leje się intensywnie z góry, to przyciskając się mocno do ściany można przejść pod wodospadem w miarę „suchą stopą”.
Za wodospadem czeka nas spacer w tunelu – koniecznie trzeba mieć ze sobą latarkę (może być z telefonu, choć warto mieć czołówkę, z którą wygodniej spacerować w ciemnościach).
Droga powrotna jest ciut wygodniejsza niż na lewadzie niżej. Większą część trasy idziemy szerokim brzegiem lewady, więc wrażenie takie, jakbyśmy szli chodnikiem. Jeśli będziecie tu w wieczornych godzinach, zobaczycie też piękną odsłonę doliny, skąpaną w świetle „złotej godziny”. O tej porze jest też na szlaku mało ludzi, więc polecamy wybrać się na taką wycieczkę np. po obiedzie:).
Na końcowym odcinku dochodzimy do schodów, które mijaliśmy na samym początku wędrówki. Kierujemy się nimi w dół, na lewo i dochodzimy do parkingu przy kościele.
Auto zaparkuj na bezpłatnym parkingu przy kościele Igreja da Lombada da Ponta do Sol.
Szlak – pętla ma długość ok. 8,5 km.
My rozpoczęliśmy swój powolny spacer w marcu o 14:30, a skończyliśmy o 18:40. Wychodzi, że naszym żółwim tempem zrobiliśmy ten spacer w 4h.
Nic. Póki co (2022 rok) nic.
Na cebulkę. My byliśmy na Maderze w połowie marca. Temperatury w Funchal utrzymywały się w okolicy 17 stopni w cieniu, ale w górach było (jak to w górach) zdecydowanie chłodniej. Przydały się zatem: bluza, kurtka, bandamka, sztormiak i długie spodnie. Taki komplet był idealny przy mglistej i raczej pochmurnej pogodzie, jaka nas zastała na szlaku. Jestem pewna, że gdyby wyszło słońce oboje chodzilibyśmy w krótkim rękawie – szlak raczej nie jest zacieniony. Warto jednak pamiętać, że pogoda w górach, więc również na maderskich lewadach zmienić może się w kilka minut, więc niech was nie zmyli gorąca aura lub deszczowy początek szlaku :D.
Choć szlak jest prosty najlepiej będzie trekkingowe – nie straszne będą dla was kałuże, błoto, czy nierówności. Klapki odpadają 😀
Jeśli ten wpis się Tobie spodobał, to będzie nam mega miło, gdy zostawisz komentarz. A jeśli uważasz, że wpis warto pokazać światu dalej będzie super, gdy go udostępnisz na swoim Facebooku, Twitterze lub Instagramie:)
Ponadto zachęcamy, abyś obserwował nas na naszych kanałach społecznościowych, aby żaden nowy wpis Cię nie ominął:)
W tym miejscu można siedzieć godzinami i oglądać spektakl, jaki natura przedstawia każdego dnia.
Jeden z najpiękniejszych widoków na unikatowe Dolomity, który trzeba zobaczyć na własne oczy!
Taormina, perła Sycylii, w urokach której rozkochał nas serial "Biały Lotos". Dlaczego? Sami zobaczcie...
Kościelna dzwonnica zatopiona w alpejskim jeziorze, to cel naszej kolejnej wyprawy rowerowej!
Kąpiel w gorącym, dzikim źródle z widokiem na las? Czasem niczego więcej do szczęścia nie…
Wędrówka tymi wąwozami przeniesie Was w magiczne, pełne przyrody i przygód miejsce.
This website uses cookies.
View Comments
Dzięki za fajny wpis! Uwielbiam Maderę, udało mi się na nią dotrzeć krótko przed wybuchem pandemii w styczniu 2020. to jedno z moich ulubionych miejsc a też zjechałam kawał europy. chociaż widzę po zdjęciach, że pogoda w styczniu bardziej mi dopisała i prawie wcale nie było deszczu. Muszę się wybrać na ten szlak kolejnym razem :) fajna wskazówka z all trails, nie znałam tej apki. pozdrawiam was serdecznie i udanych wojaży!